«Είναι στημένα τα πάντα... μέχρι και τα δοκάρια!»

Συμπληρώνονται σήμερα τριάντα χρόνια από τη μέρα που βγήκε στη δημοσιότητα το σκάνδαλο του «Totonero», δηλαδή των στημένων αγώνων στο ιταλικό πρωτάθλημα, το οποίο συγκλόνισε την ιταλική κοινωνία και οδήγησε σε εξοντωτικές ποινές εναντίον ομάδων με τεράστιο μέγεθος όπως η Μίλαν και η Λάτσιο και ποδοσφαιριστών σταρ όπως ο Πάολο Ρόσι. Πώς, όμως, φτάσαμε στις τιμωρίες και τι προηγήθηκε; Ο Μάσιμο Κρουτσιάνι (32 ετών) και ο Αλβάρο Τρίνκα (45 ετών) πρωταγωνίστησαν στο σκάνδαλο που ονομάστηκε «calcioscommesse», δηλαδή ποδοσφαιρικά στοιχήματα, αλλά έγινε περισσότερο γνωστό ως «Totonero».
 Ο Αλβάρο Τρίνκα ήταν ιδιοκτήτης εστιατορίου και ο Μάσιμο Κρουτσιάνι έμπορος φρούτων και λαχανικών, καθώς και φανατικός οπαδός της Ρόμα, και οι δυο τους είχαν αναπτύξει φιλικές σχέσεις με πολλούς επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Αρκετοί από αυτούς έπαιζαν στη Λάτσιο. Οι Λιονέλο Μανφρεντόνια, Μπρούνο Τζορντάνο, Πίνο Ουίλσον και Μάσιμο Κατσιατόρι συνήθιζαν να τρώνε στο εστιατόριο του Τρίνκα. Ο πρόεδρος της Λάτσιο είχε βεβαιωθεί πως οι παίκτες του γευμάτιζαν εκεί επειδή έφερνε... γούρι στην ομάδα.
Τα γεγονότα, όμως, έμελλε να τον διαψεύσουν. Το εστιατόριο θα ήταν το κέντρο επιχειρήσεων της μεγαλύτερης πλεκτάνης που γνώρισε ποτέ το ιταλικό ποδόσφαιρο, όπως γράφει χαρακτηριστικά στο βιβλίο του «CALCIO» ο κοινωνιολόγος και καθηγητής πανεπιστημίου John Foot. Ορισμένοι παίκτες πείστηκαν να στήσουν αγώνες, στους οποίους ο Κρουτσιάνι και οι φίλοι του στοιχημάτιζαν παράνομα. Για σχεδόν ένα χρόνο αυτού του είδους το στοίχημα ήταν το πιο διαδεδομένο. Ο ποδοσφαιριστής Κάρλο Πετρίνι, που είχε αναμειχθεί σε ορισμένα από τα «στημένα», ισχυρίζεται πως δεν ήταν μόνο τα πολλά χρήματα που τους προσέλκυαν, αλλά και η αίσθηση δύναμης που αποκτούσαν, θεωρώντας πως είναι πάνω από τον νόμο. Συνεργαζόμενοι, ο Κρουτσιάνι και ο Τρίνκα προσπάθησαν να επηρεάσουν αποτελέσματα τουλάχιστον οκτώ αγώνων σε μία περίοδο δώδεκα εβδομάδων τη σεζόν 1979-1980.
 Πάντως, οι πρώτες απόπειρες των δύο ανδρών να στήσουν τα ματς δεν έφεραν αποτέλεσμα! Ενα παιχνίδι ανάμεσα σε Λάτσιο και Παλέρμο δεν έγινε ποτέ, μια και οι παίκτες της Λάτσιο έχασαν το αεροπλάνο για τη Σικελία. Ακολούθησε ένα χαμένο στοίχημα για τον αγώνα Τάραντο - Παλέρμο, διότι, αν και είχε γίνει «προεργασία» για να λήξει ισόπαλο, οι φιλοξενούμενοι κέρδισαν. Οι Κρουτσιάνι και Τρίνκα είχαν πάει να δουν τον αγώνα. Ο παίκτης που τους είχε εγγυηθεί πως το ματς θα έληγε ισόπαλο υποσχέθηκε πως θα τους αποζημίωνε, αφού πρώτα του επιτέθηκαν στο αεροδρόμιο.
Μάλιστα, όπως γράφει ο Paddy Agnew στο βιβλίο του «Forza Italia», προσφέρθηκε να τους δώσει το μπόνους από τη νίκη της ομάδας του και θέλοντας να δικαιολογηθεί, ο παίκτης τόνιζε πως προσπαθούσε να υποπέσει σε πέναλτι σε όλη τη διάρκεια του δεύτερου ημιχρόνου, αλλά δεν τα κατάφερε εξαιτίας του διαιτητή. Στην τρίτη τους απόπειρα οι δωροδοκίες έπιασαν επιτέλους τόπο. Το στήσιμο έγινε μέσω μιας γνωριμίας του Κρουτσιάνι με έναν πρώην παίκτη της Ρόμα, που αγωνιζόταν τότε στην Αβελίνο.
Παρά τις προηγούμενες αποτυχίες τους, βγήκαν κερδισμένοι κατά 4.500 ευρώ σε σημερινή αντιστοιχία. Οσο περνούσε ο καιρός τα ποσά αυξάνονταν και οι στημένοι αγώνες άρχιζαν να διαδίδονται.
Το λάθος του Ρόσι
Κάποιοι παράνομοι μπουκμέικερ αρνούνταν να δεχτούν τα πονταρίσματα, αλλά στο τέλος υποχρεώνονταν να το κάνουν. Για έναν αγώνα Μίλαν - Λάτσιο ο Κρουτσιάνι είχε πληροφορηθεί πως ο παίκτης των φιλοξενουμένων Μοντέζι δεν συμφωνούσε με το στήσιμο. Τελικά το ματς ήρθε σύμφωνα με το πλάνο (2-1 για τη γηπεδούχο), αφού ο Μοντέζι τραυματίστηκε στο... ζέσταμα! Ομως την επόμενη εβδομάδα ο Κρουτσιάνι και ο Τρίνκα έχασαν σχεδόν 6.000 ευρώ σ' έναν αγώνα! Είχαν αρχίσει να υποπτεύονται πως τους εκμεταλλεύονταν. Από εκείνο το σημείο και μετά σταμάτησαν να συνεργάζονται με παίκτες της Λάτσιο. Η Αβελίνο και η Περούτζια που ήταν οι πιο... πιστές τους ομάδες σύντομα έφεραν ένα ισόπαλο 2-2 και τους αποζημίωσαν!
Στο πλαίσιο της συμφωνίας, σε αυτό το παιχνίδι ήταν να πετύχει δύο γκολ ο Πάολο Ρόσι για να βγει πρώτος σκόρερ. Αυτό ήταν και το μοιραίο λάθος του Ιταλού σούπερ σταρ, όπως αποδείχτηκε. Οσο για τους δύο «επιχειρηματίες», ενώ έβγαζαν τεράστια ποσά, η έκλυτη ζωή που άρχισαν να κάνουν και η απληστία τούς έκαναν να χρωστάνε κιόλας! Σε μία αμίμητη στιχομυθία τους με κάποιον ενδιαφερόμενο είχαν πει: «Μην ανησυχείς, είναι στημένα τα πάντα. Μέχρι και τα δοκάρια».
Σύντομα, όμως, βρέθηκαν σε αδιέξοδο. Το τελευταίο παιχνίδι που οι δύο άνδρες προσπάθησαν να στήσουν ήταν το Μπολόνια - Αβελίνο τον Φεβρουάριο του 1980. Είχαν φτάσει σε σημείο απελπισίας. Ο Κρουτσιάνι είχε πει στους εμπλεκόμενους παίκτες πως αν τα πράγματα δεν εξελίσσονταν όπως είχαν προγραμματίσει, θα καταστρεφόταν. Ολα έδειχναν να πηγαίνουν καλά και οι παίκτες σ' ένα σημείο του αγώνα απλώς αντάλλασσαν μπαλιές. Ωστόσο, δεκαπέντε λεπτά πριν από το τέλος, ο επιθετικός της Μπολόνια Μπέπε Σαβόλντι σκόραρε και έδωσε τη νίκη στην ομάδα του. Αργότερα ο Κάρλο Πετρίνι, που ήταν μπλεγμένος στο στήσιμο του αγώνα, αποκάλεσε τον Σαβόλντι «ηλίθιο» για εκείνο το γκολ! Στη συνέχεια θα αποδεικνυόταν πως ο Σαβόλντι, η πιο ακριβή μεταγραφή στην Ευρώπη το 1975, όταν είχε μετακινηθεί στη Νάπολι, είχε πάρει χρήματα από τους παράνομους μπουκ για να... χαλάσει το στήσιμο! Φαύλος κύκλος!
H άκρη του νήματος  
Πλέον οι Κρουτσιάνι και Τρίνκα όχι μόνο δεν είχαν τα απαιτούμενα χρήματα για να στήσουν όπως θα έπρεπε αγώνες, αλλά είχαν έρθει και σε αντιπαράθεση με μία ομάδα αδίστακτων ανθρώπων. Τους παράνομους μπουκμέικερ. Επιπλέον, δεν είχαν φροντίσει να καλύψουν τα ίχνη τους, μιλώντας ανοικτά για τις δραστηριότητές τους σε πολλούς ανθρώπους και υπογράφοντας επιταγές στο όνομά τους! Ολη η «επιχείρηση» ήταν έτοιμη να καταρρεύσει και δεν θα ήταν οι δύο άνδρες οι μόνοι που θα πλήρωναν τις συνέπειες.
Οι φήμες είχαν αρχίσει να διαδίδονται και το σκάνδαλο που ξέσπασε τελικά στις 6 Μαρτίου 1980 ήταν θέμα χρόνου για πολλούς. Ηδη από τον Ιανουάριο του 1980 η εφημερίδα της Δεξιάς «Paese Sera» ισχυρίστηκε πως τα κέρδη από το παράνομο στοίχημα πλησίαζαν αυτά από το νόμιμο. Μετά τις αποκαλύψεις, ο εισαγγελέας Κοράντο ντε Μπιάζε διέταξε έρευνα για λογαριασμό της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της χώρας. Λίγες μέρες μετά, ο Ντε Μπιάζε εμφανίστηκε στη Ρώμη για να μιλήσει με παίκτες της Λάτσιο, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Μοντέζι. Ολοι τους αρνήθηκαν πως στοιχημάτιζαν ή δωροδοκούνταν, αλλά άπαντες επιβεβαίωσαν την ύπαρξη κυκλώματος παράνομου στοιχήματος!
Δύο μέρες μετά, ο βετεράνος τερματοφύλακας της Μίλαν και πρώην διεθνής (βασικός στο Μουντιάλ του Μεξικού το 1970) Ενρίκο «Ρίκι» Αλμπερτόζι είχε δώσει συνέντευξη στην εφημερίδα του Μιλάνου «IL GIORNO». Σε αυτή ομολόγησε πως του άρεσε το στοίχημα και πως στο παρελθόν είχε ποντάρει παράνομα σε ματς της ομάδας του. Ανακρινόμενος από τον Ντε Μπιάζε, ο Αλμπερτόζι άλλαξε τα λεγόμενά του, ισχυριζόμενος πως απλώς στοιχημάτισε με φίλους του. Αφού μίλησε και πάλι με τον Μοντέζι, ο Ντε Μπιάζε ήταν έτοιμος να κλείσει την υπόθεση, διότι δεν υπήρχαν περισσότερα αδιάσειστα στοιχεία για να προχωρήσει περισσότερο. Για άλλη μία φορά ένας δημοσιογράφος, αυτή τη φορά του περιοδικού «L'Europeo», έδωσε νέα τροπή στην υπόθεση και βοήθησε βρίσκοντας την άκρη του νήματος. Ενας μπουκ, που ήθελε να κρατήσει την ανωνυμία του, φερόταν να έχει δηλώσει πως ορισμένοι συχνά πόνταραν στην ήττα της ομάδας τους και πως αυτό ήταν κάτι σαν δικλίδα ασφαλείας, αφού αν κέρδιζαν, έπαιρναν το πριμ νίκης, ενώ αν έχαναν, έπαιρναν τα κέρδη από το παράνομο στοίχημα και χωρίς φορολόγηση. Ο Ντε Μπιάζε αποφάσισε να συνεχίσει την έρευνά του.
Η μοιραία κίνηση
Καθώς έχαναν όλο και περισσότερα χρήματα, οι Κρουτσιάνι και Τρίνκα άρχισαν να ποντάρουν με πίστωση και σε περίπτωση που οι παίκτες δεν έφερναν τα επιθυμητά αποτελέσματα, βρίσκονταν χρεωμένοι. Δυστυχώς γι' αυτούς, οι άνθρωποι στους οποίους χρωστούσαν δεν ήταν διατεθειμένοι να περιμένουν να εξοφληθούν!
Στο σημείο αυτό ο Κρουτσιάνι πήγε στις αρχές. Είχε ηχογραφήσει ορισμένες τηλεφωνικές συνομιλίες του με παίκτες και είχε αντίγραφα των επιταγών. Στο μεταξύ, ο Τρίνκα προσέλαβε ένα δικηγόρο, τον Γκοφρέντο Τζόρτζι, που είχε πλήρη άγνοια για το ποδόσφαιρο. Ο δικηγόρος επέλεξε την εφημερίδα «Il Messaggero» για να δημοσιεύσει ένα άρθρο, το οποίο ώθησε πολλούς παίκτες να τηλεφωνήσουν αναστατωμένοι στον Κρουτσιάνι. Στη συνέχεια ο δικηγόρος συναντήθηκε με τον πρόεδρο της ιταλικής ομοσπονδίας, πρόεδρο και της UEFA εκείνη την εποχή, τον αείμνηστο Αρτέμιο Φράνκι. Εναν άνθρωπο που προτιμούσε πάντα να είναι ειλικρινής. Ο Τζόρτζι είπε στον Φράνκι όσα του είχαν αποκαλύψει οι πελάτες του. Δηλαδή πως είχαν χάσει περίπου ένα δισεκατομμύριο ιταλικές λιρέτες, σχεδόν ένα εκατομμύριο ευρώ, που με τα σημερινά δεδομένα ανάγεται σε τουλάχιστον οκταπλάσιο ποσό! Αν δεν γινόταν κάτι για να διορθωθεί η κατάσταση, θα πήγαιναν στην αστυνομία. Ο Φράνκι δεσμεύτηκε πως θα έκανε το καλύτερο δυνατό για να βρεθεί μία λύση.
Παρ' όλα αυτά, τα χρήματα δεν φαίνονταν στον ορίζοντα. Οι εκβιασμοί και οι απειλές δεν λειτουργούσαν. Στο σημείο που είχε φτάσει η κατάσταση, το εθνικό σκάνδαλο ήταν αναπόφευκτο, αφού όλες οι προσπάθειες για συγκάλυψη είχαν αποτύχει. Την 1η Μαρτίου οι Κρουτσιάνι και Τρίνκα πήγαν στα δικαστήρια της Ρώμης. Αργότερα μετέβησαν στα γραφεία της εφημερίδας της Ρώμης «Corriere Dello Sport», η οποία κράτησε το λαβράκι έως τη Δευτέρα. Σύμφωνα με το ιταλικό Σύνταγμα, οι εισαγγελείς είναι υποχρεωμένοι να ξεκινήσουν έρευνα για ένα έγκλημα για το οποίο έχουν ενημερωθεί, συνεπώς έπρεπε να ανοίξει η υπόθεση από τη στιγμή που ο Κρουτσιάνι και ο Τρίνκα είχαν προσφύγει στη Δικαιοσύνη. Οι καταθέσεις τους ήταν λεπτομερείς, μιλούσαν με ονόματα, ωστόσο κρατούσαν κάποιες πληροφορίες. Παράλληλα είχαν πολλά αποδεικτικά στοιχεία για να στηρίξουν τα λεγόμενά τους: αντίγραφα από επιταγές, αρχεία τραπεζών και ηχογραφημένες τηλεφωνικές συνομιλίες.
Μετά την προσφυγή τους στις αρχές, πήγαν στη Ρώμη για μερικές ημέρες, αλλά στις 7 Μαρτίου ο Τρίνκα συνελήφθη. Στις 12 Μαρτίου ο Κρουτσιάνι παραδόθηκε στην αστυνομία. Αυτή τη φορά αμφότεροι είπαν στις αρχές σχεδόν όλα όσα γνώριζαν. Ο Κρουτσιάνι ειδικά ήταν τόσο λεπτομερής στις αναλύσεις του, που λόγω της ακρίβειάς του ο ανακριτής τον αποκαλούσε «ρολόι». Σύντομα άρχισαν να διαρρέουν οι πληροφορίες, αρχικά στην τηλεόραση και εν συνεχεία στον έντυπο Τύπο. Η ιστορία έγινε παγκόσμιο θέμα. Ορισμένοι ποδοσφαιριστές πανικοβλήθηκαν και τηλεφωνούσαν στον Κρουτσιάνι (το τηλέφωνο του οποίου πλέον παρακολουθείτο από την αστυνομία) ή σκαρφίζονταν περίεργες ιστορίες για να δικαιολογήσουν τις επιταγές που είχαν πάρει από αυτόν.
«Περάστε χειροπέδες στους παίκτες»
Την Κυριακή 23 Μαρτίου 1980 έλαβε χώρα η μεγαλύτερη επιχείρηση σύλληψης εν ενεργεία αθλητών που έγινε ποτέ στον πλανήτη! Στην προσυμφωνημένη στιγμή εμφανίστηκαν η αστυνομία, η Δίωξη Οικονομικού Εγκλήματος και οι καραμπινιέροι. Η Μίλαν έχανε 2-0 στην έδρα της από την Τορίνο, όταν η είσοδος των παικτών της στα αποδυτήρια απαγορεύτηκε. Δύο παίκτες, ο Ρίκι Αλμπερτόζι (40χρονος τερματοφύλακας τότε και στο παρελθόν  πρωταθλητής με την Κάλιαρι το 1970) και ο Τζόρτζιο Μορίνι (που συνελήφθη στα αποδυτήρια αφότου αντικαταστάθηκε), συνελήφθησαν μαζί με τον πρόεδρο του συλλόγου Φελίτσε Κολόμπο και οδηγήθηκαν στις φυλακές Reggina Coeli της Ρώμης.
Στο Παλέρμο ο τραυματίας αρχηγός της ομάδας Γκουίντο Μαγκερίνι συνελήφθη στις εξέδρες και του έβαλαν χειροπέδες σαν να ήταν κοινός εγκληματίας. Στην Πεσκάρα ο παίκτης της Αβελίνο Στέφανο Πελεγκρίνι επιχείρησε να φύγει από το γήπεδο, όταν κάποιος τον ενημέρωσε για ό,τι συνέβαινε. Βγαίνοντας από τα αποδυτήρια, βρήκε ένα συνταγματάρχη κι έναν υπαστυνόμο να τον περιμένουν. Στο τέλος του αγώνα της Ρώμης ήταν η σειρά των διεθνών ποδοσφαιριστών Μπρούνο Τζορντάνο και Πίνο Ουίλσον να προστεθούν στον κατάλογο, ενώ ο τραυματίας Λιονέλο Μανφρεντόνια ήταν στις εξέδρες. Ενας μεγάλος αριθμός άλλων ποδοσφαιριστών κλήθηκαν για κατάθεση. Σοκ προκάλεσε η παρουσία στη λίστα του «χρυσού αγοριού» της εθνικής ομάδας της χώρας, Πάολο Ρόσι. Η Ιταλία, άλλωστε, θα φιλοξενούσε σε δύο μήνες το Euro και ο Ρόσι μαζί με τον Τζορντάνο αλλά και τον Μανφρεντόνια ήταν βασικά στελέχη των «ατζούρι». Την επόμενη μέρα το θέμα ήταν πρωτοσέλιδο σε όλες τις εφημερίδες.
Η απειλή του Ανιέλι
Σύντομα οι παίκτες άρχισαν να ομολογούν. Στις 24 Απριλίου, ένα μήνα μετά τις συλλήψεις, ο αρχιεισαγγελέας της Ρώμης απήγγειλε κατηγορίες για απάτη σε 38 άτομα (33 ήταν ποδοσφαιριστές), μεταξύ αυτών και στους εγκεφάλους της ιστορίας Τρίνκα και Κρουτσιάνι. Την ίδια μέρα απαγγέλθηκαν κατηγορίες και από τον αθλητικό δικαστή, Ντε Μπιάζε. Είκοσι ένα άτομα κατηγορήθηκαν για αθλητικά αδικήματα, μαζί με αυτά και οι ομάδες τους. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είχε η Μίλαν, δεδομένου του ρόλου που είχε ο πρόεδρός της, ενώ οι υπόλοιποι σύλλογοι αντιμετώπιζαν πιο «ήπιες» κατηγορίες αντικειμενικής ευθύνης. Μία εβδομάδα αργότερα, ο Ντε Μπιάζε απήγγειλε κατηγορίες στην Μπολόνια και τη Γιουβέντους, αλλά ο αγώνας βγήκε τελικά από την ύποπτη λίστα κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Ο Κάρλο Πετρίνι είχε λάβει μέρος στο συγκεκριμένο παιχνίδι στις 13 Ιανουαρίου 1980, δύο μήνες προτού αρχίσουν οι συλλήψεις σε όλη τη χώρα, και ισχυρίζεται πως πολύ πριν από τον αγώνα ο αθλητικός διευθυντής της Μπολόνια κάλεσε την ομάδα του στα αποδυτήρια και της ανακοίνωσε πως υπήρχε συμφωνία ο αγώνας να λήξει ισόπαλος.
Σύμφωνα με όσα αναφέρει ο παίκτης στην αυτοβιογραφία του, μία προσυμφωνημένη ισοπαλία συνήθως έρχεται χωρίς σκορ (0-0). Σ' έναν αγώνα, όμως, πολλά μπορούν να πάνε στραβά, όπως για παράδειγμα κάποιος να σκοράρει άθελά του. Προς αποφυγή τέτοιων λαθών, όπως αναφέρει στο βιβλίο του, ως επιθετικός επιχειρούσε σουτ από μακριά ή δοκίμαζε πολύ δύσκολα πράγματα μέσα στο γήπεδο. Στο συγκεκριμένο ματς κανείς δεν προσπάθησε να σκοράρει και το πρώτο ημίχρονο κύλησε ήρεμα. Δέκα λεπτά, όμως, μετά την έναρξη της επανάληψης, ήρθε η καταστροφή.
Ενα ακίνδυνο σουτ από τον επιθετικό της Γιουβέντους Κάουζιο έφυγε μέσα από τα χέρια του τερματοφύλακα της Μπολόνια. Κανείς δεν πανηγύρισε το γκολ. Η Μπολόνια έπρεπε πλέον να σκοράρει. Προς στιγμήν φάνηκε πως η συμφωνία είχε χαλάσει στη διάρκεια του αγώνα και υπήρχαν διαφωνίες στον αγωνιστικό χώρο. Τότε ο Μπρίο σημείωσε... αυτογκόλ και η ηρεμία επέστρεψε. Σύμφωνα με τον Πετρίνι, ο Κρουτσιάνι αποζημιώθηκε από τη Γιουβέντους και έτσι ο ίδιος απέφυγε την τιμωρία. Η Μπολόνια ενεπλάκη και σε άλλους στημένους αγώνες και της αφαιρέθηκαν πέντε βαθμοί, ενώ ο Πετρίνι εξέτισε τριετή ποινή αποκλεισμού. Η Γιουβέντους τη γλίτωσε... Λέγεται πως βρέθηκαν στοιχεία ενοχής, αλλά ο Τζιάνι Ανιέλι απείλησε να πάρει το εργοστάσιο της FIAT από το Τορίνο και να το πάει στην Πολωνία, αν τιμωρούσαν την ομάδα του, οπότε το θέμα μπήκε στο αρχείο!
Η Αθλητική Δικαιοσύνη αποδείχτηκε πολύ πιο σκληρή από τα πολιτικά δικαστήρια. Οι ποινές που επιβλήθηκαν ήταν εξοντωτικές. Η Λάτσιο και η Μίλαν τιμωρήθηκαν με υποβιβασμό στη Serie B, επιβλήθηκαν συνολικά ποινές 50 ετών και αφαιρέθηκαν συνολικά 25 βαθμοί από διάφορες ομάδες. Ο πρόεδρος Κολόμπο τιμωρήθηκε διά βίου και ο Αλμπερτόζι για τέσσερα χρόνια (μετά τη λήξη της ποινής του επέστρεψε και αγωνίστηκε στην τρίτη κατηγορία).
Ο Μοντέζι επίσης τιμωρήθηκε επειδή δεν ενημέρωσε τις αρχές για τις παράνομες δραστηριότητες που γνώριζε. Εξοστρακίστηκε από τους συναδέλφους του και η καριέρα του πήρε την κατιούσα. Για τους περισσότερους παίκτες οι τιμωρίες που τους επιβλήθηκαν σήμαιναν ουσιαστικά το τέλος της καριέρας τους. Μόνο ο Μπρούνο Τζορντάνο, ο Λιονέλο Μανφρεντόνια και ο Πάολο Ρόσι συνέχισαν να αγωνίζονται με επιτυχία. Στην πορεία, ορισμένες από τις ποινές τροποποιήθηκαν εν όψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982, ειδικά για τον Ρόσι, που απέκτησε το δικαίωμα να αγωνιστεί στη διοργάνωση και είχε τεράστια συμβολή στον θρίαμβο της Ιταλίας.


Πηγή: http://www.sday.gr/page.ashx?pid=2&aid=6054&autid=1